Lake Tekapo

Lake Tekapo 13 december
Na een gezellig ontbijt met de andere gasten van de B&B en de buren die tijdelijk zijn opgevangen vanwege een verbouwing, vertrekken we richting Lake Tekapo. Het weer is opgeknapt en mooi en de lucht is gevuld met cumuluswolken.
Kort nadat we Arrowtown hebben verlaten moeten we voor werkzaamheden op de weg stoppen. Eerst denken we aan brand, want een helikopter laat een paar keer een zak met water los tegen de berg aan. Er blijken rotsen naar beneden gekomen te zijn. Wat de functie van het loslaten van water is, is niet helemaal duidelijk. Een paar mooie actiefoto's hebben we wel gemaakt.
In Cromwell, dat in een gebied ligt waar veel fruit verbouwd wordt, doen we boodschappen. De komende twee nachten hebben we weer een "self contained lodge". We rijden langs Lake Dunstan, waar we even stoppen en om watte drinken en een lekker gebakje te eten. In de verte liggen de bergen van de Pisa Range. Vervolgens rijden we door de Lindis Valley en Pass (970 mtr.). Lange smalle doorgang met kale groene bergen met wat struikjes en grassen. We blijven ons verbazen over de verschillende landschappen in dit land! Enorme hoeveelheden lupine in paarse en roze tinten in de bermen langs de weg. Nu merken we goed dat het echt voorjaar is en alles in bloei staat. Bij toeval kwamen we langs een groot zweefvliegveld nabij het plaatsje Omarama. In 1995 zijn hier wereldkampioenschappen zweefvliegen geweest. Bij ideale weersomstandigheden kan hier meer dan 1000 km langs de Southern Alps gevlogen worden. De Amerikaan Steve Fossett gebruikt Omarama vaak als beginpunt van zijn spectaculaire wereldrecordpogingen . We stoppen een uurtje en kijken hoe de ene na de andere glider de lucht in gesleept wordt door een vliegtuig. Het is spitsuur en ons wordt verteld dat er wel tien gliders in de lucht zijn.
Het is er thermisch weer want ze blijven lang weg. Het wolkendek is prachtig en zonnig met een temperatuur van 23 graden. Ruim $ 350 voor een half uurtje wordt gevraagd. Het zal wel een mooi gezicht zijn vanuit het vliegtuig maar besluiten het toch maar niet te doen.
We rijden verder door een dorre vlakte die op een steppe lijkt. Een half uur later is de linkerzijde van de horizon weer gevuld met alleen maar bergen met sneeuw op de toppen. Een bijzonder mooi gezicht!
De bergen komen steeds dichter bij en we stoppen bij het Mount Cook uitzichtpunt aan Lake Pukaki. We zijn niet de enigen. Er staan een flink aantal bussen, auto's en campers.
Het uitzicht is bijna nep. Een groot prachtig turkooizen meer met op de achtergrond bergen met sneeuw. Het lijkt bijna alsof er kleurstof in het water gedaan is. Maar het is gletsjermeel (fijne schraapsel van de stenen) en het reflecteren van het zonlicht op die deeltjes die voor de speciale turquoise kleur zorgt.
Uitzicht op oa. Mount Cook die in een van de mooiste en populairste National Parks van Nieuwe-Zeeland ligt. Het park is maar liefst 70.000 ha groot.
Jammer dat we geen tijd hebben om dit gebied te ontdekken.
We vervolgen onze reis naar Lake Takapo
We vinden ons huisje aan het meer al snel . De navigatie van de mobiel doet het prima. Hij waarschuwt ons ook voor elke gevaarlijke bocht, erg handig. Het huisje ziet er een beetje gebruikt uit, maar alles zit erop en aan en werkt prima!
Het "dorp" ligt op 700 meter hoogte en heeft de reputatie de helderste hemel van Nieuw-Zeeland te hebben. Er is nauwelijks luchtvervuiling, anders dan de schaarse verlichting in het dorpje die, om het donker te houden, niet naar boven straalt maar alleen naar beneden.
Het huisje kijkt uit op het groenblauwe meer (32 km lang en op sommige punten 120 meter diep) en de bergen.
Verder staan, bijna in "onze" voortuin, de 2 meest bezochte toeristische plekjes van het dorp. Namelijk het beeld: de hond van de herder en the Church of the good shepard uit 1935. Het grote raam achter het altaar geeft een spectaculair uitzicht over het meer. Het kerkje wordt veel gebruikt voor trouwerijen. We zijn er getuige van!
Het is bijna hilarisch, bussen en auto's stoppen hier en vervolgens krioelt iedereen door de lupines voor het huisje, bij het beeld en de kerk.
We rijden aan eind van de middag naar Mount St. John (1031 m) waar een sterrenwacht met de grootste telescoop van Nieuw-Zeeland is gevestigd. We waaien bijna uit ons hemd, maar het uitzicht rondom is buitengewoon.
De bermen staan vol met lupines, het lijkt bijna op de bollenvelden.
Eenmaal beneden boeken we voor dezelfde nacht een excursie sterren kijken met Earth and Sky excursions
Eerst eten maken en een uurtje slapen voordat we om 12.15 in de nacht verzamelen voor de excursie.