Doubtful sound

Doubtful Sound Fiordland 10 december
We pakken 2 tasjes met overnachtingsspullen want vandaag gaan we een cruise met een overnachting maken. Eerst wandelen we nog een stukje van de populaire Kepler trail die maar een paar kilometer van Manapouri ligt.

The Kepler Track is a 60 km (37 mi) circular tramping track which travels through some of the spectacular scenery on the South Island of New Zealand. The track passes through many landscapes of the Fiordland National Park ranging from rocky mountain ridges to tall mossy forests, from lake shores to deep gorges. Like the mountains it traverses, the track is named after Johannes Kepler..
Compared with other tracks in New Zealand, this walking track is constructed to a very high standard. Most streams are bridged, boardwalks cover boggy areas and the very steep sections have steps. It is a moderate walking track that takes three to four days to complete.

We kunnen er niet al te veel tijd aan besteden, dus lopen we "maar" drie kwartier heen en keren dan om. Mooie groene dichtbegroeide route die voor een deel langs een snel stromende rivier loopt. Op de terugweg wordt het nog druk en komen we maar liefst vijf koppels tegen.
Om even over elf checken we vast in bij het cruisebureau Real Journeys.
De boot blijkt niet vol te zitten. Er kunnen maximaal 72 man mee en wij zijn maar met 33 mensen. Dat betekent dat we met zijn tweeën in een slaapcabine kunnen slapen ipv met zijn vieren. Een aangename bijkomstigheid want we zien het toch niet zo zitten om met 4 man in zo'n klein hokje te slapen.
Bij de wisseling van de groep hoorden we al van mensen dat het fantastisch was. Ze hadden zelfs een walvis gezien. Dat belooft wat!
Eerst gaan we met een boot Lake Manipouri over. Lake Manapouri (178 m boven zeeniveau) is geen geheel natuurlijk meer, maar een watermassa die is aangepast om de elektriciteitswinning in het gebied te verbeteren. We varen langs de elektriciteitscentrale. de excursie hier naar toe slaan we over.
De tocht duurt zo'n 45 minuten. We zitten buiten uit de wind en genieten van het uitzicht. Onderweg zien we een prachtige halo om de zon. De oh's en ah's klinken je om de oren en er worden talloze foto's geschoten.
Aan de overkant aangekomen worden we opgepikt door een bus die ons over de Wilmott Pass (671 m) brengt naar de aanlegplaats van de boten die naar de Doubtful Sound varen. Een bochtige grindweg met aan weerzijden prachtige groene begroeiing. Natuurlijk maken we een aantal fotostops.
Eenmaal aan boord worden we hartelijk ontvangen door de bemanning. Na een inleidend verhaal van de kapitein worden we naar onze slaapplaatsen gebracht. Wij blij dat de boot niet vol zit! Een ruimte met aan weerszijden 5 hokjes afgesloten met een gordijn. Elk hokje heeft aan het begin een smal open kastje en dan aan weerszijden een stapelbed . Raampje zit net boven de waterlijn.
Verder 3 toiletten en een ruimte met stuk of 6 douches en wastafels. Alles keurig en voorzien van handdoeken.
Nu was er nog een hut leeg, één voor één persoon en de rest voor twee. We waren toch wel erg blij dat niet alles vol was, anders wordt wel erg hutjemutje.
We voelen ons r wel wat oud tussen al die jongere backpackers. :-)
De andere "ouderen" zitten allemaal in de 2 persoonshutten met eigen douche en toilet (die een stuk duurder zijn). Daarna varen we de Sound in. Eigenlijk zou het een fjord moeten heten. Fjorden worden door gletsjers uitgesleten, zoals de Doubtful Sound en Sounds door rivieren.
Het is helder weer maar helaas geen zon. Na een uurtje varen gaan we met een aantal een klein bootje in om wat dichter langs de kust te varen. Onderweg wordt van alles verteld over planten en dieren die hier leven. Anderen gaan kajakken. Als iedereen weer aan boord is, springen nog een paar lui het water in. Brrr.. Dat leek ons te koud, maar de watertemperatuur was , volgens de zwemmers, toch aangenaam. Als we terugkomen heeft de bemanning een aantal droogrekken op de slaapafdeling gezet. Aan alles is gedacht. Attent!
We varen weer verder en komen een school dolfijnen tegen. Er zijn kleintjes bij en ze springen en duiken om de boot heen. Louis heeft er een mooi filmpje van gemaakt op zijn telefoon die andere mensen later ook van hem hebben gekopieerd.
Uiteindelijk komen we uit bij de monding van de Sound. Daar liggen weer zeeleeuwen op de rotsen en er wordt ook nauwlettend naar pinguïns uitgekeken. Helaas laten de pinguïns en walvissen zich die dag niet zien.
Na verloop van tijd varen we een stuk terug om in een een rustig gelegen deel van de Sound voor anker te gaan voor een heerlijk diner! Complimenten voor de kok want het diner is geweldig! Hij krijgt dan ook een applaus. We zitten met een heel aardig echtpaar uit Australië aan tafel. Na het diner laat Carol ons nog een diapresentatie zien van de flora en fauna en het ontstaan van de sounds en om kwart over tien verdwijnt iedereen naar bed. Zeelucht maakt moe.